सृष्टिकै जैविक सौन्दर्य हो प्रेम सबै गर्छन।
प्रेम महासागर हो डुब्न सक्नेहरूनै तर्छन।
प्रेम महादान हो दिन सक्नेहरू नै दिन्छन।
मायानै सृष्टि हो समर्पण हुनेले मात्र गर्छन। 

प्रेम गर्नेहरूले के पाएकै छन र आजसम्म।
बरु आफूलाईनै लुटाएका छन् आजसम्म।
आफ्नै अस्तित्वलाई नै हाँसेर सखाप पार्न।
बत्तीमा पतंगझै होमिएका छन् आजसम्म। 

जल्नलाई पनि त प्रेमको आगो बाल्नै पर्छ।
बलेको आगोमा आफू स्वयंलाई हाल्नै पर्छ।
आकर्षणको मादकतामा आनन्दित भएर।
यौवनको मात पिउँदै आफूलाई ढाल्नै पर्छ।

यो पनि पढ्नुहोस

कविता : मनको भाव

यो पनि पढ्नुहोस

कविता : जेल